Too bloody late!
Το Υπουργείο Οικονομικών ανακάλυψε, με καθυστέρηση σχεδόν τριών ετών, ότι η εξίσωση φορολογίας πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, και υπόσχεται να αναθεωρήσει το μέτρο...Πέρασαν περίπου δέκα χρόνια από τότε που, σε μια παρουσίαση της Audi, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τον υπεύθυνο μηχανικό για την εξέλιξη ενός 3λιτρου ντίζελ. Το πρώτο ερώτημα που του απευθύναμε την εποχή εκείνη, κατά την οποία προβληματιζόμασταν για το τι έμελλε γενέσθαι αν απελευθερωνόταν η πετρελαιοκίνηση, ήταν «πώς αντιμετωπίζετε στη Γερμανία το πρόβλημα της νοθείας στα καύσιμα;».
«Τι είναι αυτό;» αναρωτήθηκε ο Γερμανός, με το βλέμμα της έκπληξης να διακρίνεται στο βλέμμα του. Προσπαθήσαμε να του εξηγήσουμε ότι, όταν υπάρχουν διαφορετικές ποιότητες καυσίμου, με άλλο ποσοστό φορολογίας σε κάθε περίπτωση, δίνουμε την ευκαιρία σε κάποιον επιτήδειο να προβεί στη νοθεία του ακριβότερου εκ των καυσίμων.
«Και γιατί να το κάνει αυτό;» συνέχισε να απορεί, οπότε και αλλάξαμε θέμα συζήτησης, μην μπορώντας να κάνουμε αντιληπτό τον προβληματισμό μας στον πολίτη μιας χώρας όπου οι νόμοι ψηφίζονται για να τηρούνται, τη στιγμή που στην Ελλάδα η καταπάτησή τους και η ατιμωρησία είναι ο κανόνας. Έτσι, ένα κράτος που δυσκολεύεται να εφαρμόσει την απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους δεν έχεις την παραμικρή προσδοκία ότι είναι ικανό να πατάξει τη νοθεία στα καύσιμα. Και αυτό, με τις όποιες οικονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Το ανίκανο λοιπόν αυτό κράτος, αδυνατώντας να πλήξει στην πηγή του το πρόβλημα, σκαρφίστηκε, πριν από περίπου τρία χρόνια, την εξίσωση της φορολογίας σε πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, προκειμένου -υποτίθεται- να εκλείψει το κίνητρο για νοθεία, τιμωρώντας όμως το σύνολο των καταναλωτών.
Η εκτόξευση του κόστους του πετρελαίου έστρεψε τους περισσότερους σε κάθε πιθανή εναλλακτική λύση, από κλιματιστικά μέχρι αερόθερμα και καλοριφέρ λαδιού, ενώ τα τζάκια άρχισαν να καίνε από πέλετ μέχρι οτιδήποτε εύφλεκτο βρισκόταν στους κάδους απορριμμάτων. Τουλάχιστον, ο καιρός μάς λυπήθηκε, και οι δύο τελευταίοι χειμώνες ήταν αρκετά ήπιοι, για αυτό και αποφύγαμε καταστάσεις που η Ελλάδα είχε να ζήσει από την εποχή της Κατοχής.
Δε χρειαζόταν ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς ότι η μείωση της κατανάλωσης πετρελαίου θέρμανσης θα ήταν τόσο μεγάλη, ώστε θα «καίγονταν» τα οποιαδήποτε οφέλη από την τυχόν πάταξη της νοθείας. Ποιος δηλαδή θα πλήρωνε το σχεδόν διπλάσιο κόστος θέρμανσης, σε μια εποχή που έχει τσακιστεί ο οικογενειακός προϋπολογισμός του και τον έχουν ταράξει στους «έκτακτους» φόρους; Έτσι, τα τελευταία δύο χρόνια η ζήτηση για πετρέλαιο θέρμανσης έπεσε, σε σχέση με την περίοδο 2011-2012, κατά 71% και 67%, αντίστοιχα, με συγκλονιστική απώλεια εσόδων, περί τα 300 εκατ. ευρώ το χρόνο. Φέτος, ήδη από το πρώτο τετράμηνο, η τρύπα στα έσοδα έχει γίνει ακόμα μεγαλύτερη. Και να σκεφθεί κανείς ότι οι αρμόδιοι πανηγύριζαν στο τέλος του 2013 για την επιτυχία του μέτρου...
Χρειάστηκαν, δηλαδή, πάνω από δύο χρόνια για να αντιληφθούν οι φωστήρες του Υπουργείου Οικονομικών ότι το συγκεκριμένο μέτρο δεν «περπατάει», και τώρα σπεύδουμε να επαναδιαπραγματευτούμε την ακύρωσή του... Πρώτα τσάκισαν κανονικά μία ολόκληρη αγορά, όπως συνέβη επίσης με αυτήν του αυτοκινήτου, της οικοδομής και με τόσες άλλες, και τώρα φιλοδοξούν ότι η μείωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης (αν τη δεχθεί η τρόικα...) θα στείλει στις χωματερές τα αερόθερμα, τα ενεργειακά τζάκια και τις ξυλόσομπες.
Σιγά μην αλλάξει ο κόσμος συνήθειες όταν έρθει ο επόμενος χειμώνας - με τις όποιες συνέπειες. Όπως λέει και η λαϊκή ρήση: «Έμαθε ο γάιδαρος να μην τρώει, και ψόφησε...»._ Μ. Σ.